ജപ്തി ഭീഷണിയിൽ ഒരു ബ്ലോഗ്ഗർ സുഹൃത്ത്

ചെറിയൊരു ജപ്തി ഭീഷണിയിൽ ഒരു ബ്ലോഗ്ഗർ സുഹൃത്ത്

മുൻകുറിപ്പ്: നമ്മൾ ആരെക്കുറിച്ചെല്ലാം, എന്തിനെക്കുറിച്ചെല്ലാം ഓരോരോ പോസ്റ്റുകൾ എഴുതുന്നു; പ്രപഞ്ചത്തിന്റെ കീഴിലുള്ള കൊക്കിലൊതുങ്ങുന്നതും ഒതുങ്ങാത്തതുമായ എന്തെല്ലാം വിഷയങ്ങൾ! അതിനിടയിൽ നമുക്ക് വളരെ അടുപ്പമുള്ള വേണ്ടപ്പെട്ട ഒരാളുടെ പച്ചയായ സ്വന്തം ജീവിതാനുഭവം- പ്രതിസന്ധിയുടെയും നിസഹായാ‍വസ്ഥയുടെയും ഒരു ജീവിതാവസ്ഥ- നമുക്ക് മുന്നിൽ തുറന്നു വയ്ക്കുമ്പോൾ അതും ഒരു പോസ്റ്റ് ആക്കുന്നതിൽ തെറ്റൊന്നുമില്ലല്ലോ! അതും നമ്മെ പോലെ ഒരു ബ്ലോഗ്ഗറുടെ! അതെ, ഒരു ബ്ലോഗ്ഗറുടെ അത്തരം ഒരു ജീവിതാനുഭവമാണ് ഈ ബ്ലോഗ് പോസ്റ്റിന്റെ വിഷയം. ഒരു ബ്ലോഗ്ഗർക്ക് മാത്രമല്ല, ഏതൊരു സാധാരണ മനുഷ്യന്റെയും ജീവിതത്തിൽ സംഭവിക്കാവുന്ന ഒരു കാര്യം തന്നെയാണ് ഇത് എന്നതുകൊണ്ട് കൂടി തന്നെയാണ് ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെയൊരു പോസ്റ്റ് ഇടുന്നത്.

ഇനി വിഷയത്തിലേയ്ക്ക്

നമുക്കിടയിൽ ചിലരുണ്ട്. കളിയും ചിരിയുമായി അവർ നമുക്കൊപ്പം ഉണ്ടാകും. നർമ്മോക്തിയിൽ സംസാരിക്കുകയും പെരുമാരുകയും ചെയ്യും. അവരുടെ സന്തോഷങ്ങളിൽ നമ്മളും പങ്കു ചേരും. അവരുടെ ബാഹ്യമായ ഈ സന്തോഷപ്രകടനങ്ങൾ അവരുടെ പിരിമുറുക്കമില്ലാത്ത മനസിന്റെ പ്രതിഫലനങ്ങൾ ആണെന്നു നാം കരുതും. അവരുടെ ഈ സന്തോഷത്തിന് ഒരു മറുപുറം ഉണ്ടോ എന്ന് നാം അന്വേഷിക്കുകയോ അവർ അത് നമ്മോട് പറയുകയോ ചെയ്യാത്തിടത്തോളം നമ്മൾ അങ്ങനെ തന്നെ ധരിക്കും. അവരുടെ വ്യക്തി ജീവിതവും കുടുംബ ജീവിതവും പ്രശ്നങ്ങളും പ്രാരബ്ധങ്ങളും ഒന്നുമില്ലാതെ മുന്നോട്ട് നീങ്ങുന്നുവെന്ന അറിവ് അവരുടെ അഭ്യുദയകാംക്ഷികളായ നമ്മളിലും ഒരു സമാധാനവും സന്തോഷവും ഉണ്ടാക്കും. ഇനി അഥവാ അവർക്ക് അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ നമ്മളറിയാത്തതായി സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന എന്തെങ്കിലും പ്രയാസങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ ഒരു വേള അത് അവരുടെ സ്ഥിരം ശൈലിയിൽ നമ്മോട് പറഞ്ഞാലും നാം അത്ര കാര്യമായി എടുത്തെന്നിരിക്കില്ല.കാരണം സ്വന്തം ജീവിത ദുരന്തങ്ങളെ പോലും അവർ അവതരിപ്പിക്കുന്നത് നർമ്മഭാവത്തിലും ലാഘവത്തിലും ആയിരിക്കും. നമുക്ക് ചിരിച്ചു തള്ളാനുള്ള ഒരു നിർദ്ദോഷ ഫലിതം എന്നതിനപ്പുറം അതിനൊരു ശ്രദ്ധ നമ്മൾ കൊടുത്തെന്നിരിക്കില്ല.

ഈ പറഞ്ഞവിധം ഒരാളെ ബൂലോകത്ത് എനിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞു എന്നതാണ് ഈ കുറിപ്പെഴുതാനുള്ള പ്രേരണ. ആളിന്റെ ഊരോ പേരോ മറ്റ് പ്രൊഫൈൽ വിവരങ്ങളോ ഞാൻ വെളിപ്പെടുത്തുന്നില്ല. ഒരു പക്ഷെ അദ്ദേഹം അതിഷ്ടപ്പെടുമോ ഇല്ലയോ എന്ന് എനിക്കറിയാത്തതുകൊണ്ടു തന്നെ! ബൂലോകത്ത് നിന്നും എന്റെ പരിചിത ലോകത്തേയ്ക്ക് വന്നവരിൽ ഈ ഒരാളെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ മുൻധാരണകൾ എനിക്ക് തിരുത്തേണ്ടി വന്നിരിക്കുന്നു. ഞാൻ ആദ്യമായി പങ്കെടുത്ത ഒരു ബ്ലോഗ് മീറ്റിൽ വച്ചാണ് ഈ പറയുന്ന ബ്ലോഗ്ഗറെ ഞാൻ അദ്യമായി നേരിൽ കാണുന്നത്.

മലബാറിലൊരിടത്ത് ഒരു സ്വയം തൊഴിലുമായി സകുടുംബം കഴിയുകയാണെന്നാണ് ആദ്യം അദ്ദേഹം തന്ന അറിവ്. അല്പം കൂടി സംസാരിച്ചപ്പോഴാന് അദ്ദേഹം കൊല്ലം ജില്ലയിൽ എന്റെ നാടുമായി വലിയ ദൂരമില്ലാത്ത ഒരിടത്തു നിന്നും മലബാറിലേക്ക് കുടിയേറിയതാണെന്ന് മനസിലായത്.ഞാൻ തിരുവനന്തപുരം ജില്ലക്കാരനാണെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജന്മസ്ഥലവുമായി നമുക്ക് അര മണിക്കൂറിന്റെ സമയ ദൂരമേ ഉള്ളൂ. വിവാഹാനന്തരം ഏതോ സുഹൃത്തുക്കൾ മുഖാന്തരം അദ്ദേഹം മലബാറിൽ എത്തുകയും ഭാര്യയും കുട്ടികളുമായി അവിടെ സ്ഥിരതാമസമാക്കുകയുമായിയിരുന്നു. നാടു വിട്ട് കൂടുവച്ച് സംതൃപ്തമായ കുടുംബ ജീവിതം നടത്തിവരുന്ന ഒരു സാധാരണക്കാരൻ എന്ന അറിവുമായി അദ്ദേഹവുമായുള്ള എന്റെ ബന്ധം ബ്ലോഗിലൂടെയും ടെലഫോൺ വിളികളിലൂടെയും തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. അതിനുശേഷം ചെറുതും വലുതുമായ പല ബ്ലോഗ് മീറ്റുകളിൽ വച്ചും ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ നേരിൽ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നു.

അങ്ങനെ ഏതോ ഒരു മീറ്റിൽ വച്ച് മലബാർ വിട്ട് വീണ്ടും കുടുംബസമേതം കൊല്ലത്തേക്ക് താമസം മാറാൻ പോകുന്നു എന്നൊരു സൂചന നൽകിയിരുന്നു. നാടു മാറിയുള്ള ജീവിതം മതിയാക്കി ഇനി സ്വന്തം ജന്മദേശത്തേക്ക് വരുന്നു എന്നതിനപ്പുറം ഒരു പ്രാധാന്യം ഞാനതിനു നൽകിയിരുന്നില്ല. മാത്രവുമല്ല നമ്മുടെ നാട്ടിലേയ്ക്കുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ മടങ്ങിവരവിനെ ഞാൻ സന്തോഷ പൂർവ്വം സ്വാഗതം ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. അവസാനമായി ഞാൻ കണ്ട മീറ്റിലും മലബാറിൽ നിന്നും തിരുവിതാംകൂറിലേയ്ക്ക് വീണ്ടും കൂടുമാറാൻ പോകുന്നതിനെക്കുറിച്ച് എല്ലാവരോടും സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു.സ്ഥിരം നർമ്മഭാവത്തോടെയും ലാഘവത്തോടെയും തന്നെ അതു പറഞ്ഞത്. ഉള്ള പുരയിടം എസ്.ബി.റ്റിക്കാർ ജപ്തി ചെയ്യാൻ സമയമായി വരുന്നു എന്നും തമാശയായി പറഞ്ഞിരുന്നു. ബാങ്ക് വായ്പകളും പലിശ കടങ്ങളും ഒക്കെ ഒരു സാധാരണക്കാരന്റെ ജീവിതത്തിൽ അസാധാരണ സംഭവങ്ങളൊന്നും അല്ലാത്തതുകൊണ്ട് അതും ലാഘവത്തിൽ തന്നെ ഞാനും എടുത്തത്.എന്നോട് മാത്രമായാണ് പറഞ്ഞിരുന്നതെങ്കില്പോലും അത് അമ്മിക്കല്ല് ഉരളിലോട് വന്ന് പരാതി പറയുന്നതുപോലെയേ എനിക്ക് തോന്നുകയുമുള്ളൂ. കാരണം ഇക്കാര്യത്തിൽ എനിക്ക് അദ്ദേഹത്തേക്കാൾ നല്ല എക്സ്പീരിയൻസ് ഉള്ളതാണല്ലോ!

എന്തായാലും സ്വദേശത്തേയ്ക്ക് മടങ്ങിവരാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ തീരുമാനത്തിൽ അപ്പോഴും എനിക്ക് സന്തോഷമായിരുന്നു. നാടുവിട്ട് ബ്ലോഗ്ഗറായി പ്രശസ്തനായ ഒരാൾ നമ്മുടെ നാട്ടിലേയ്ക്ക് മടങ്ങി വരുന്നതിൽ സന്തോഷം തോന്നുന്നതിൽ അസ്വാഭാവികതയൊന്നും ഇല്ലല്ലോ! എന്നാൽ പിന്നീട് ഒരു ദിവസം അദ്ദേഹം ഒരു ദിവസത്തെ സന്ദർശനത്തിനു കൊല്ലത്ത് തന്റെ കുടുംബനാട്ടിൽ വന്ന് എന്നെ ഫോൺ വിളിച്ചു. നേരിൽ കാണാൻ കഴിയുമോ എന്നു തിരക്കി. ഞാനാകട്ടെ ഒരു ബന്ധുവിന്റെ മരണത്തിനു പോകാനിറങ്ങുകയായിരുന്നു. അത് കഴിഞ്ഞ് ഉച്ചയ്ക്ക്ശേഷം മറ്റൊരു മീറ്റിംഗിൽ പോകാനുമുണ്ട്. അതിനാൽ അന്ന് പിന്നെ കാണാൻ കഴിയില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു. ഫോണിലൂടെ നമ്മൾ കുറെ നേരം സംസാരിച്ചു. ഈ സംസാരത്തിനിടയിലാണ് സത്യത്തിൽ ഈ ബ്ലോഗ്ഗറുടെ യഥാർത്ഥ ജീവിതം എനിക്കു മുന്നിൽ തുറക്കപ്പെട്ടത്. അതെല്ലാം ഇവിടെ എഴുതി പിടിപ്പിക്കുവാൻ തൽക്കാലം ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല. എങ്കിലും അതിന്റെ ചുരുക്കം ഇതാണ്.

കൊല്ലം ജില്ലയിലെ പ്രാരാബ്ദ്ധങ്ങൾ നിറഞ്ഞ ഒരു കുടുംബാംഗമായിരുന്നു ഞാൻ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ഈ ചെറുപ്പക്കാരൻ. ഒരു പ്രാരാബ്ധക്കാരനു മാത്രമല്ലേ മറ്റ് പ്രാരാബ്ധക്കാരോട് ശരിക്കും സ്നേഹവും ആർദ്രതയുമൊക്കെ തോന്നുകയുള്ളൂ. ആദർശനിഷ്ഠകളോടെ ഒരു പാവപ്പെട്ട പെൺകുട്ടിയെ വിവാഹം ചെയ്തു. എന്നുവച്ചാൽ സ്ത്രീധനാദികളൊന്നും വാങ്ങിയില്ലെന്നർത്ഥം. വീട്ടുകാരുടെയും ബന്ധുക്കളുടെയും എതിർപ്പുകൾ വക വയ്ക്കാതെയായിരുന്നു വിവാഹം .തനിക്കറിയാവുന്ന ഒരു തൊഴിലിലൂടെ ഒരു കുടുംബജീവിതത്തെ മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുവാൻ കഴിയുമെന്ന ആത്മവിശ്വാസത്തോടെയുള്ള തീരുമാനങ്ങൾ. അടുത്ത ബന്ധുക്കൾ ആരും സഹകരിച്ചില്ലെങ്കിലും ധാരാളം സുഹൃത്തുക്കളുടെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിലായിരുന്നു വിവാഹം. തുടർന്ന് ബന്ധുക്കളുടെ നിസഹകരണം മൂലം ജീവിതം വല്ലാത്ത പ്രതിസന്ധികളിൽ ആയി. സ്വന്തം നാട്ടിൽനിന്നു തന്നെ മാറി നിൽക്കേണ്ട സാഹചര്യം സംജാതമായി. അങ്ങനെയാണ് തന്റെ ഏതോ സുഹൃത്തുക്കൾ വഴി ഇദ്ദേഹം കുടുംബസമേതം മലബാറിലെത്തിയത്. ഒരു വാടക വീട്ടിൽ താമസം. അതിനടുത്ത് മറ്റൊരു വാടകസ്ഥലത്ത് ഒരു സ്വയംതൊഴിൽ സംരംഭം. സ്വാഭാവികമായും ഒരു തുണ്ട് ഭൂമിയും അതിലൊരു കൊച്ചു വീടും ആരെയും പോലെ ഈ കുടുംബത്തിന്റെയും അനിവാര്യമായ സ്വപ്നമായിത്തീരുന്നു.

അഞ്ചു സെന്റ് വസ്തു പരിചയത്തിൽ ഒരാൾ വിൽക്കുന്നുവെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ അത് വാങ്ങാനൊരു ഭൂതി. ആ സമയത്ത് കൈയ്യിൽ പണമൊന്നുമില്ല. വല്ല ബാങ്ക് ലോണോ സംഘടിപ്പിച്ച് അത് വാങ്ങിയാൽ ഒരു കൂര വച്ച് കിടക്കാം. എന്തെങ്കിലും ഈട് വയ്ക്കാതെ ലോണൊന്നും കിട്ടില്ല. ഈട് വയ്ക്കാൻ ഒന്നുമില്ലതാനും! എന്തു വഴിയെന്ന് പലരോടും ആലോചിക്കവേയാണ് ഏറ്റവും അടുത്ത ഒരു സുഹൃത്ത് ഒരു പോംവഴി മുന്നോട്ട് വച്ചത്. ഈ സുഹൃത്തിന്റെ പേർക്ക് അല്പം വസ്തുവുണ്ട്. അതു വച്ച് ലോൺ എടുക്കാമെന്നു വിചാരിച്ചാൽ അതിനു കാല താമസമുണ്ട്. അപ്പോഴേയ്ക്കും ഈ വാങ്ങാനിരിക്കുന്ന വസ്തു ചിലപ്പോൾ മറ്റാരെങ്കിലും വാങ്ങും. പിന്നെ കണ്ട പോംവഴിയുമായി സുഹൃത്ത് തന്റെ വസ്തുവിന്റെ ആധാരവുമെടുത്ത് നമ്മുടെ ബ്ലോഗ്ഗറെയും കൂട്ടി വിൽക്കുന്ന വസ്തുവിന്റെ ഉടമസ്ഥനെ ചെന്നു കണ്ടു. ഈ ആധാരം പണയമായി സ്വീകരിച്ച് തൽക്കാലം വസ്തു എഴുതി കൊടുക്കണം. വസ്തുവിന്റെ ഉടമസ്ഥത അത് വാങ്ങുന്ന നമ്മുടെ കഥാനായകന്റെ പേരിലാകുമ്പോൾ ആ വസ്തു ഈട് വച്ച് ബാങ്ക് വായ്പ എടുത്ത് വസ്തു നൽകുന്ന ആൾക്ക് നൽകും. അപ്പോൾ സുഹൃത്ത് പണയമായി നൽകിയ ആധാരം തിരിച്ചു നൽകണം എന്നായിരുന്നു വ്യവസ്ഥ. അത് ആ വസ്തു വില്പനക്കാരൻ അംഗീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. നോക്കണേ ഒരു മനുഷ്യൻ ഒരു കൊച്ചു ജീവിതം കരുപ്പിടിപ്പിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി പെടുന്ന പാടുകൾ.

പറഞ്ഞതുപോലെ വസ്തു സ്വന്തമായതോടെ നമ്മുടെ ബ്ലോഗ്ഗർ അത് എസ്.ബി.റ്റിയിൽ ഈട് വച്ച് ലോൺ എടുത്തു. ഒരു ലക്ഷം രൂപയുടെ ആവശ്യമേ വസ്തു വാങ്ങാൻ ആവശ്യമായിരുന്നുള്ളൂ. എന്നാൽ യാതൊരു ഉപാധിയുമില്ലാതെ തന്നെ വിശ്വസിച്ച് സ്വന്തം ആധാരം പണയവസ്തുവായി നൽകിയ സുഹൃത്തിനെ കൂടി ഒരു കരയ്ക്കടുപ്പിക്കണമെന്ന ആഗ്രഹം കൊണ്ട് തുക അല്പം കൂട്ടിയെടുത്തു; മൂന്നുലക്ഷം രൂപ! ഒരു ലക്ഷം രൂപാ താൻ വാങ്ങിയ വസ്തുവിനു വിലയായി നൽകിയശേഷം ബാക്കി തുക പണയമായി ആധാരം നൽകി സഹായിച്ച സുഹൃത്തിന്റെ ബ്വിസിനസ് വിപുലീകരിക്കുന്നതിനു വേണ്ടി നൽകി. രണ്ടു പേർക്കും കൂടി ലോൺ അടച്ചു തീർക്കാമെന്നായിരുന്നു വിശ്വാസം.എന്തായാലും അങ്ങനെ നമ്മുടെ ബ്ലോഗ്ഗർ സുഹൃത്തിന് സ്വന്തമായി അഞ്ച് സെന്റ് പുരയിടമായതോടെ ആ കുടുംബത്തിന്റെ സ്വപ്നത്തിൽ പാതി പൂവണിഞ്ഞതാണ്. അതിൽ തങ്ങളുടെ കൊച്ചു സ്വപ്ന വീടിന്റെ അടിസ്ഥാന ശിലകളും പാകിയുറപ്പിച്ചു. കുടുംബ പ്രാരാബ്ധങ്ങൾക്കും ബാങ്ക് കടത്തിനും ഇടയിൽ യഥാവിധി വീടുപണി തുടരുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെന്നു മാത്രം!.

എന്നാൽ അദ്ദേഹത്തിനു വസ്തു വാങ്ങാൻ പണത്തിനു പകരം സ്വന്തം വസ്തുവിന്റെ ആധാരം പണയവസ്തുവായി നൽകി സഹായിച്ച ആ സുഹൃത്തിന്റെ ജീവിതം പിന്നീട് വലിയ ദുരന്തങ്ങളായി മാറി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ബ്വിസിനസ് ഒക്കെ പൊളിഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിനു മുമ്പും ചില കടങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. കുറെ പണം ആരൊക്കെയോ പല വഴിക്ക് കബളിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. നാട്ടിൽ നിൽക്കാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ. പിന്നെ വല്ല വിധേനയും ആ സുഹൃത്ത് ഗൾഫിലെത്തി. അതുകൊണ്ടും യാതൊരു പ്രയോജനവും ഇതുവരെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ലോണെടുത്ത മൂന്നുലക്ഷത്തിലെ രണ്ട് ലക്ഷം രൂപ അടയ്ക്കുക അയാളുടെ ബാദ്ധ്യതയാണെങ്കിലും ലോൺ അടയ്ക്കുക പോയിട്ട് വീട്ട് ചെലവിനു പോലും പണമില്ലാത്ത ദയനീയ അവസ്ഥ! അങ്ങനെയൊരു അവസ്ഥയിൽ നമ്മുടെ ബ്ലോഗ്ഗർക്ക് തന്നെ അത്യാവശ്യ ഘട്ടത്തിൽ സഹായിച്ച കൂട്ടുകാരനെ പണം ചോദിച്ച് സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കാൻ കഴിയില്ല. സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കിയാലും അയാൾക്ക് മറ്റ് മാർഗ്ഗങ്ങൾ ഒന്നുമില്ല.

അതിനാൽ രണ്ടുപേർക്കും കൂടി എടുത്ത ലോണിന്റെ ബാദ്ധ്യത മുഴുവൻ നമ്മുടെ കഥാനായകന്റെ ബാദ്ധ്യതയുമായി. അത് അദ്ദേഹം ഏറ്റെടുക്കുകയും ചെയ്തു. താൻ എടുത്ത ഒരു ലക്ഷം രൂപയും കഴിഞ്ഞ് അൻപതിനായിരം രൂപയും കൂടി അദ്ദേഹം ബാങ്കിൽ അടച്ചു. മൊത്തം ഒന്നരലക്ഷം രൂപയും അടച്ചു കഴിഞ്ഞു. അപ്പോഴേയ്ക്കും തൊഴിൽ പരമായും സാമ്പത്തികമായും ബുദ്ധിമുട്ടുകളിലായി. കെട്ടിയോളും മൂന്നു കുട്ടികളുമായി കഴിയുന്ന ഈ മനുഷ്യന് തന്റെ തൊഴിലിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന നേരിയ വരുമാനം കൊണ്ട് കുട്ടികളുടെ പഠന ചെലവടക്കം കുടുംബ ചെലവുകൾ നടത്തിക്കൊണ്ടു പോകാൻ കഴിയാത്ത ഒരു നിസഹാവസ്ഥയിലായി.

ഇപ്പോൾ തവണകളായി കുടിശിക തീർക്കാമെന്നുള്ള ബാങ്കിന്റെ സെറ്റിൽമെന്റ് കാലാവധിയും കഴിഞ്ഞു. ഇപ്പോൾ വസ്തു ജപ്തി ഭീഷണിയിലാണ്. താൻ എന്തിനുവേണ്ടിയാണോ വായ്പയെടുത്തത് ആ വസ്തു അദ്ദേഹത്തിനു നഷ്ടമാകാൻ പോകുന്നു. ആ വസ്തുവിൽ സ്വന്തം സ്വപ്നവീടിനു കെട്ടിയിട്ട അടിസ്ഥനം കൂടി ജപ്തി ചെയ്യുന്ന വസ്തുവിനോടൊപ്പം നഷ്ടപ്പെടുവാൻ പോകുന്നു. നോക്കൂ ഈ ചെറുപ്പക്കാരൻ ഒന്നും അത്യാഗ്രഹിച്ചതുകൊണ്ടു വന്ന ദുരന്തമല്ല ഇത്. കേവലം ഒരു കൂരവച്ച് കഴിയാൽ അഞ്ചു സെന്റ് വസ്തു; അതു മാത്രമേ മോഹിച്ചുള്ളൂ. അത് നഷ്ടപ്പെടുന്ന വേദന നമുക്കാർക്കും മനസിലാക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ.

നമ്മുടെ ഈ ബൂലോക സുഹൃത്തിന് തുച്ഛമായ വരുമാനം കൊണ്ട് വീട്ടു ചെലവുകൾ നടത്താൻ തന്നെ ബുദ്ധിമുട്ട്.പിന്നെ ബാങ്ക് ലോൺ അടയ്ക്കുന്നതെങ്ങനെ? അത് വലിയൊരു ബാദ്ധ്യതയായി കിടക്കുന്നു. ബാങ്കിൽ നിന്ന് തുടരെ ജപ്തി നോട്ടീസുകൾ വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഒരു ഗതിയും മറുഗതിയുമില്ലാത്ത അവസ്ഥ. ഒന്നൊന്നര ലക്ഷം രൂപയുടെ കടമേയുള്ളൂ. പക്ഷെ അത് ഈ ചെറിയ കുടുംബത്തിന് താങ്ങാവുന്നതിലപ്പുറമാണ്. ആകെയുള്ള ഒരു മാർഗ്ഗം ഈട് വച്ചിരിക്കുന്ന വസ്തു വിറ്റ് തൽക്കാലം കടക്കെണിയിൽ നിന്ന് രക്ഷപ്പെടുക എന്നതാണ്. പിന്നെ ഒരിക്കലും ഒരു പക്ഷെ ഒരു സെന്റ് ഭൂമി സ്വന്തമാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെന്നിരിക്കും. എങ്കിലും വേണ്ടില്ലെന്നു കരുതി വസ്തു വില്പനയ്ക്കൊരുങ്ങി. സ്വഭാവികമായും കടം കയറിയ വസ്തുവില്പനയാണെന്ന് അറിയാവുന്നതു കൊണ്ട് ന്യായയമായ ഒരു വിലയ്ക്ക് അത് ആരും വാങ്ങാൻ വരുന്നില്ല.

കാരണം വിക്കുന്നവൻ അത്യാവശ്യക്കാരൻ ആണെനറിഞ്ഞാൽ വാങ്ങാനാഗ്രഹിക്കുന്നവർ തീർത്തും അത്യാവശ്യക്കാരല്ലാതായി മാറുമല്ലോ. പറ്റിയ തക്കത്തിന് ചീപ്പ് വിലയ്ക്ക് ഒപ്പിച്ചെടുക്കനാകും ആരും ശ്രമിക്കുക. അതാണിപ്പോൾ സംഭവിക്കുന്നത്. ഇത് വിൽക്കാതെ കിടന്നാൽ നാളെ ഇന്ന് കിട്ടുന്നതിന്റെ ഇരട്ടിയ്ക്കിരട്ടി വിലയ്ക്ക് ഈ പറയുന്ന വസ്തു വിൽക്കാൻ കഴിയും. പക്ഷെ അതു വരെ പിടിച്ചു നിൽക്കാനാകില്ലല്ലോ. ഇപ്പോൾ മാന്യമായ ഒരു വില കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ അത് വിറ്റ് ബാങ്കിലെ കടവും തീർത്ത് ബാക്കി വരുന്ന പൈസയ്ക്ക് വല്ല കാട്ടുമ്പുറത്തോ പോയി അഞ്ചു സെന്റ് വസ്തുവെങ്കിലും വാങ്ങാമായിരുന്നു. അതുമല്ലെങ്കിൽ നാട്ടിൽ ചെന്ന് എന്തെങ്കിലും അറേജ് മെന്റുകൾ വരുത്താമായിരുന്നു. ഇതിപ്പോൾ ഒന്നിനും പറ്റാത്ത അവസ്ഥ. തൽക്കാലം ഈ ബാങ്ക് ബാദ്ധ്യത ഒന്ന് ഒഴിക്കാൻ കഴിഞ്ഞാൽ സാവധാനം ഒരു നല്ല വിലയ്ക്ക് ഈ വസ്തു വിറ്റ് പ്രതിസന്ധി തരണം ചെയ്യാമായിരുന്നു.

ഒരു ഒന്നര ലക്ഷം രൂപാ സംഘടിപ്പിക്കുവാനുള്ള നെട്ടോട്ടത്തിനിടയിലാണ് ബൂലോകത്തെ ഈ കൊച്ചു പുലി എന്നെ ഫോണിൽ വിളിക്കുന്നത്. എങ്ങനെയെങ്കിലും തൽക്കാലത്തേയ്ക്ക് കുറച്ച് പണം മറിക്കാനുള്ള മാർഗ്ഗങ്ങളെ കുറിച്ചായിരുന്നു ആരാഞ്ഞത്. അതിപ്പോൾ അമ്മി വന്ന് ഉരലിനോട് പരാതി പറയുന്നതുപോലെയുമായി. എന്റെ നിസഹായത എങ്ങനെ പ്രകടമാക്കണമെന്നറിയാതെ ഞാൻ നന്നേ വിഷമിച്ചു. ജീവിതം പ്രതിസന്ധിയിലായി സാന്ത്വനം തേടിയെത്തുന്നവരോട് സ്വന്തം പ്രാരാബ്ധങ്ങൾ പറഞ്ഞു കേല്പിക്കുന്നത് ഉചിതമല്ലല്ലോ. ഞാൻ ഇതെഴുതുമ്പോഴും അദ്ദേഹം തന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഈ പ്രതിസന്ധി തരണം ചെയ്യാനുള്ള പരക്കം പാച്ചിലിലായിരിക്കും എന്നെനിക്കറിയാം. ഇനി ഞാൻ അങ്ങോട്ട് വിളിക്കുമ്പോൾ അതിജീവനത്തൊനൊരു മാർഗ്ഗം കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ടാകണമേ എന്ന ആഗ്രഹത്തിൽ ഇരിക്കുകയാണു ഞാൻ.

ഞാൻ ഇത്തരുണത്തിൽ മറ്റു പലതും ആലോചിച്ചു പോയി. നല്ല കാലത്ത് ആദർശത്തിന്റെ ദുശാഠ്യങ്ങൾ വച്ചു പുലർത്താതിരുന്നെങ്കിൽ ഇന്ന് എന്റെ ഒരു ഇഷ്ട മിത്രം സാമ്പത്തികമായി പ്രയാസപ്പെടുമ്പോൾ തീർച്ചയായും എനിക്കു സഹായിക്കാൻ കഴിഞ്ഞേനെ. ജീവിക്കണമെങ്കിൽ പണം വേണം. ഒരാൾ നമ്മളോട് അഞ്ചു രൂപാ കടം ചോദിച്ചാൽ കൊടുക്കണമെങ്കിൽ നമ്മുടെ കൈയ്യിൽ അതുണ്ടാകണം. ആദർശം വിറ്റാൽ പണം കിട്ടില്ല. സുരക്ഷിതമായ ഒരു തൊഴിലുണ്ടെങ്കിൽ ഒരുവിധം അല്ലലില്ലാതെ ജീവിച്ചു പോകാം എന്നതിനപ്പുറം നമ്മുടെ സ്വന്തം പ്രതിസന്ധികളിൽ നമുക്ക് പിടിച്ചു നിൽക്കാനോ , വേണ്ടപ്പെട്ടവരെ പ്രതിസന്ധികളിൽ സഹായിക്കുവാനോ കഴിയില്ല. ഇവിടെ ഞാൻ പറഞ്ഞ നമ്മുടെ ബ്ലോ‍ഗ്ഗറും മറ്റുള്ളവരെ പോലെ ചിന്തിച്ചെങ്കിൽ സാമ്പത്തികമായി ചുറ്റുപാടുള്ള ഒരു കുടുംബത്തിൽ നിന്ന് പെണ്ണെടുക്കമായിരുന്നു. എങ്കിൽ ആ വഴിക്കെങ്കിലും ഒരു നേട്ടം ഉണ്ടാക്കാമായിരുന്നു.പൊന്നും പണവും വാങ്ങി വിവാഹിതരാകുന്നവർക്ക് ആർക്കും സാമ്പത്തിക പ്രശ്നം വരില്ലെന്നല്ല. കൂട്ടത്തിൽ പറഞ്ഞതാണ്.

തീർച്ചയായും ജീവിതാദർശങ്ങൾ ഉയർത്തി പിടിക്കുന്നവർ ജീവിതത്തിൽ പരാജയപ്പെടുകയും അന്യരുടെ പരിഹാസങ്ങൾക്ക് വിധേയരാകുകയും ചെയ്യും. അതുകൊണ്ട് എന്റെ മുന്നിൽ ആദർശങ്ങളുമായി ഉപദേശം തേടിയെത്തുന്ന ചെറുപ്പക്കാർക്കൊക്കെ ഞാനതിന്റെ വരും വരായ്കകൾ പറഞ്ഞു കൊടുക്കാറുണ്ട്. പലപ്പോഴും നാട്ടു നടപ്പുകളെ ലംഘിച്ചും ആദർശങ്ങളിൽ വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലാതെയും ജീവിക്കുമ്പോൾ സാമ്പത്തികമായ അരക്ഷിതാവസ്ഥ അങ്ങനെ ഒരു ജീവിതം തെരഞ്ഞെടുക്കുന്നവരെ വല്ലാതെ ബാധിക്കും.എന്നു വച്ച് നല്ല ജീവിത മൂല്യങ്ങളിൽ നിന്ന് അകന്നു നിൽക്കാൻ നമുക്ക് പറയാനൊക്കുമൊ? പക്ഷെ ചിലപ്പോൾ ചില അനുഭവങ്ങൾ നമ്മെക്കൊണ്ട് അത് പറയിക്കും. സാമ്പത്തികായി സുരക്ഷിതരായ ആളുകൾക്ക് മാത്രമേ ആദർശങ്ങളിൽ ഉറച്ച് ജീവിക്കാൻ കഴിയുകയുള്ളൂ. അല്ലാത്തവർ ആ വഴിക്കു തിരിയാത്തതാണ് നല്ലത്.

ഇത് ആദർശങ്ങളോടുള്ള നിഷേധാത്മക നിലപാട് ഉള്ളിൽ വച്ച് പറയുന്നതല്ല. മറിച്ച് ജീവിതത്തിൽ ചില ആദർശങ്ങളും നല്ല മൂല്യങ്ങളും ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച് ജീവിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവർക്ക് അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ നേരിടേണ്ടി വരുന്ന പ്രതിസന്ധികൾ കണ്ടിട്ട് പറഞ്ഞു പോകുന്നതാണ്. ഈയുള്ളവനും ചില ജീവിത മൂല്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി എടുത്ത നിലപാടുകൾ മൂലം വലിയ കഷ്ടനഷ്ടങ്ങൾ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. അതൊന്നും എന്റെ സ്വന്തം കാര്യം ആയതിനാൽ ഇവിടെ വിസ്തരിക്കുന്നില്ല. നോക്കൂ, ഇവിടെ നമ്മുടെ കഥാനായകൻ ഏതെങ്കിലും നല്ല സാമ്പത്തിക ചുറ്റുപാടുള്ള ഒരു കുടുംബത്തിൽ ചെന്ന് കിട്ടാവുന്നത്ര പൊന്നും പണവും സ്ത്രീധനവുമൊക്കെ വാങ്ങി ഒരു വിവാഹം കഴിച്ചിരുന്നെങ്കിൽതന്നെ ഇന്ന് അനുഭവിക്കുന്ന പ്രയാസങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല. വേറിട്ടതും മാതൃകാപരവുമായ ജീവിതവഴികൾ തെരഞ്ഞെടുക്കുന്ന ഏതൊരാൾക്കും സംഭവിക്കാവുന്ന പ്രശ്നങ്ങളാണ് അദ്ദേഹത്തിന് ഉണ്ടായിട്ടുള്ളത്. അതുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തെ കുറ്റപ്പെടുത്തുന്നത് ഒരിക്കലും ശരിയല്ല്ല.

തനിക്ക് ചെയ്യാൻ പറ്റുന്ന തൊഴിലും അനിശ്ചിതവും തുച്ഛവുമായ വരുമാനവും കൊണ്ട് ഇക്കലമത്രയും ഒരു കുടുംബത്തെ നയിച്ചുകൊണ്ടു പോകുവാൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അദ്ധ്വാനിക്കുവാനുള്ള മനസ്സ് കൈമുതലുള്ള ആർക്കും അതിനു കഴിയും. പക്ഷെ അത്യാവശ്യം അല്പം വലിയൊരു തുക അത്യാവശ്യമായി വരുമ്പോഴും കൈയ്യിലൊതുങ്ങാത്ത കടബാദ്ധ്യതയിൽ പെട്ടു പോകുമ്പോഴും സാധാരണക്കാരായ മനുഷ്യർ വല്ലാതെ ബുദ്ധിമുട്ടും. അത്തരം ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടിൽ അകപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന എന്റെ ആ സുഹൃത്തിന് ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ താൽക്കാലികമായ ഈ പ്രതിസന്ധി തരണം ചെയ്യാൻ കഴിയട്ടെ എന്ന് ആ‍ഗ്രഹിക്കാൻ മാത്രമേ എന്റെ നിസഹായത അനുവദിക്കുന്നുള്ളൂ.

ഞാൻ ഇതെഴുതുന്നത് നമ്മൾ സമൂഹത്തിൽ കാണുന്ന പല മനുഷ്യരും പുറമേ കാണുന്നതു പോലെയല്ല എന്നതിന് ഒരു ദൃഷ്ടാന്തം ചൂണ്ടി കാണിക്കുവാനാണ്. ചിരിച്ചും സന്തോഷിച്ചും നടക്കുന്നവരിൽ നല്ലൊരു പങ്ക് ആളുകളുടെയും മനസ്സ് പലവിധ പ്രശ്നങ്ങളാൽ വെന്തു നീറുകയായിരിക്കും. അതിൽ നല്ലൊരു പങ്കും അനുഭവിക്കുന്നത് സാമ്പത്തിക പ്രശ്നങ്ങളുമായിരിക്കും. സാമ്പത്തികാസമത്വങ്ങൾ നിറഞ്ഞാടുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിൽ ഇത് സ്വാഭാവികമാണ്. പക്ഷെ സമൂഹം വിചാരിച്ചാൽ ഈ അസംതുലിതാവസ്ഥ ഒരു പരിധി വരെയെങ്കിലും പരിഹരിക്കുവാൻ സാധിക്കും. ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ വിശ്വാസപ്രമാണങ്ങൾ അനുസരിച്ച് സഹജീവീയ ബോധം കാണിക്കുന്ന പക്ഷം മുങ്ങിത്താഴുന്ന പല ജീവിതങ്ങളെയും വീണ്ടു കൈപിടിച്ച് കരയ്ക്കടുപ്പിക്കുവാൻ കഴിയും. ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ ബന്ധു-സുഹൃത്ത് വലയങ്ങളിലും അനുഭവ പരിധിയിലും ഉള്ളവരോടെങ്കിലും, എന്തിന് സ്വന്തം ഇട്ടാവട്ടങ്ങളിൽ ഉള്ളവരോടെങ്കിലും അനുതാപമുള്ളവരും അവർക്ക് പ്രതിസന്ധികളിൽ കൈത്താങ്ങാകുന്നവരും ആയാൽ പോലും എത്രയോ ജീവിത ദുരന്തങ്ങളെ നമുക്ക് ഒഴിവാക്കാനാകും?

എന്തായാലും ഞാൻ ഈ പോസ്റ്റ് എഴുതി വച്ച് പബ്ലിഷ് ആക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഈ പോസ്റ്റിലെ നായകനായ നമ്മുടെ ബ്ലോഗ്ഗറെ വിളിച്ചിരുന്നു. ഇപ്പോൾ അദ്ദേഹം യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടുവരുന്നു. എങ്ങനെയും തന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ പ്രതിസന്ധി തരണം ചെയ്യാനുള്ള തീവ്രശ്രമത്തിന് അനല്പമായ ഫലം കണ്ടു തുടങ്ങി. ഇപ്പോൾ എങ്ങനെയെങ്കിലും അതിജീവിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ ഭാവിയിൽ തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ ഇതൊരു പ്രതിസന്ധ്യായിരുന്നെന്നു തന്നെ തോന്നില്ല. പലരുടെയും പ്രശ്നങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ.പക്ഷെ അതി ജീവിക്കുന്നതുവരെ ഇതൊരു വലിയ പ്രതിസന്ധി തന്നെയാണ്. ഇപ്പോൾ പുതിയ ഒന്നു രണ്ട് പണിയുടെ കൊട്ടേഷനുകൾ കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. അങ്ങനെ കുറച്ച് വർക്ക് കിട്ടിയാൽ തന്നെ കുറച്ചൊക്കെ പിടിച്ചു നിൽക്കാം. പക്ഷെ അത്യാവശ്യ സമയത്ത് കിട്ടില്ല എന്നത് പ്രകൃതി നിയമം ആണല്ലോ! ഈ വിവരങ്ങൾ അറിയാവുന്ന ഒന്നു രണ്ട് സുഹൃത്തുക്കൾ അവർക്ക് കഴിയാവുന്ന തുകകൾ കടമായി നൽകാമെന്ന് അറിയിച്ചിരിട്ടുണ്ടെന്ന് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു.

ഇനി അവശേഷിക്കുന്ന ബാങ്ക് കടം ഏതാണ്ട് ഒന്നര ലക്ഷം രൂപയാണ്. അതിൽ ഏകദേശം ഇരുപത്തഞ്ച് ശതമാനം കണ്ടെത്തി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. . എങ്ങനെയെങ്കിലും ഈ കടബാദ്ധ്യത ഒഴിച്ച് ആ വസ്തു വിറ്റാൽ അന്ന് അത് വാങ്ങിയതിനേക്കാൾ നല്ല വിലയ്ക്ക് അത് വിൽക്കാം. അതിൽ ഒരു പങ്ക് കടം വാങ്ങുന്നതൊക്കെ തിരിച്ച് നൽകി, ശേഷിക്കുന്ന തുക കൊണ്ട് സ്വന്തം നാട്ടിൽ ചെന്ന് ഏതെങ്കിലും ഒഴിഞ്ഞ കാട്ടുമ്പുറത്തെങ്കിലും ഒരു കൂര വച്ച് തല ചായ്ക്കാൻ അഞ്ച് സെന്റ് മണ്ണ്! അത് മാത്രമാകുന്നു നമ്മുടെ ഈ ബ്ലോഗ്ഗറുടെ ഇപ്പോഴത്തെയും സ്വപ്നം!

ഇതൊക്കെയാണ് കൂട്ടരേ, നമ്മുടെ സമൂഹത്തിലെ ഓരോരോ മനുഷ്യാവസ്ഥകൾ. കൂട്ടത്തിൽ ഒന്ന് ഇതും!

ഇനി ഈ പോസ്റ്റിന് എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒരു ഫുൾ സ്റ്റോപ്പ് ഇടണമല്ലോ! എന്തായാലും അദ്ദേഹം ആത്മ വിശ്വാസത്തിലാണ്. പ്രതിസന്ധികളെ തരണം ചെയ്യുന്നതിന് മറ്റുള്ളവർക്ക് ക്രിയാത്മകമായ മാർഗ്ഗ നിർദ്ദേശങ്ങൾ നൽകാനും കൌൺസിലിംഗ് നടത്താനും കഴിയുന്ന അദ്ദേഹത്തിനാണ് ഈ ഒരു പ്രതിസന്ധി. അതുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം അത് തരണം ചെയ്യാതിരിക്കില്ല. എങ്കിലും അതിനുള്ള കരുത്തും ഗതിവേഗവും അദ്ദേഹത്തിന് ഞാൻ ആശംസിച്ചുകൊണ്ട് തൽക്കാലം ചുരുക്കുന്നു.

പിൻകുറിപ്പ്: കേവലം ഒന്നര ലക്ഷത്തിന്റെ കടബാദ്ധ്യതയെക്കുറിച്ച് നീണ്ടു പരന്ന ഒന്നൊന്നര പോസ്റ്റോ എന്നാണ് ചോദ്യമെങ്കിൽ അതിനു മറുപടിയായി ഒന്നേ പറയാനുള്ളൂ. ചോനനുറുമ്പിനു വഴിയിൽ കാണും ചെറുകല്ലൊരു വന്മലയാകുന്നു എന്നാണ്! തട്ടിമുട്ടി ജീവിക്കുന്ന ഒരു സാധാരണ കുടുംബത്തിന് ആയിരം രൂപ പോലും ഒരു വലിയ തുകയാണ്.