കവിത
ക്ഷീണം
നിണവാസന പൂശിയ മണ്ണില്
പദമൂന്നി നടന്നു തളര്ന്നു
വഴിയേറെ നടന്നു കഴിഞ്ഞു
നിലയറിയാതെ കിതച്ചു
തണല് തേടിയിരുന്ന മരത്തിന്
ഇലകളുലഞ്ഞു കൊഴിഞ്ഞു
മേലാകെ തപിച്ചുമിരുന്നു
മേലങ്കി വിയര്ത്തു മുഷിഞ്ഞു
കുളിര്കാറ്റു കൊതിച്ചതു വെറുതെ
ഇനി മേലിലുമാമാശ നിലയ്ച്ചു
മനസാക്ഷിയുമാകെ മടുത്തു
മനശൂന്യതയാലെ മയങ്ങി
No comments:
Post a Comment